Kartal escort geceleri her zaman sessizdi. Denizden gelen rüzgâr, şehrin yorgun binaları arasında dolaşır, kaldırımlara tuz kokusunu bırakırdı. Zehra, ince montunun yakasını kaldırıp yürüdü. Adımları kararlı görünse de, kalbinin içi paramparçaydı. Yirmi bir yaşındaydı ama gözleri, yılların ağırlığını taşıyordu.
Zehra, Kartal escort kenar bir mahallesinde, küçük bir gecekonduda büyümüştü. Babası yıllar önce evi terk etmiş, annesiyle birlikte Gurup seven hayata tutunmaya çalışmışlardı. Annesi hasta düşünce, bütün yük Zehra’nın omuzlarına binmişti. Okulu bırakıp çalışmaya başlamış, önce kafede, sonra tekstil atölyesinde iş bulmuştu.
Ama aldığı maaş ne kiraya yetiyordu ne de annesinin ilaçlarına. Her gün borç biraz daha büyüyor, umut biraz daha küçülüyordu.
Bir gece, çaresizlikle ağlarken tanıştığı bir kadın, “Yaşamak bazen kirlenmeyi göze almaktır,” demişti. Zehra, önce inanmak istememişti. Ama ertesi hafta annesinin ilaçlarını alamayınca, mecburiyeti seçti.
Ve o günden sonra, Kartal vip escort geceleri onun evi oldu.
Sokak lambalarının altında, yabancı yüzlerin gölgesinde yürümeye alıştı. Başlarda her şey içini yakmıştı. Ama zamanla duygularını saklamayı, gözyaşlarını yutmayı öğrendi. İnsanların bakışları ağırdı ama ondan daha ağır olan şey, kendi vicdanının sessizliğiydi. Her sabah eve dönerken aynaya bakamazdı. Çünkü o aynada, çocuk Zehra’yı göremezdi artık.
Bir sabah, deniz kenarında olgun otururken yaşlı bir kadın yanına geldi. Elinde bir simit vardı, martılara atıyordu. Kadın, sessizce “Deniz bile bazen kirlenir kızım,” dedi, “ama sabah olunca dalgalar her şeyi temizler.”
Zehra o cümleyi unutamadı. Uzun süre düşündü. Belki de hâlâ temizlenebilirdi.
Ertesi gün, Kartal Kadın Dayanışma Merkezi’nin önüne gitti. Kapının önünde dakikalarca durdu. Elleri titredi, kalbi küt küt attı. Sonunda derin bir nefes alıp içeri girdi. Kadınlar onu yargılamadı, dinlediler. Dikiş kursuna yazıldı, ardından bir temizlik işinde çalışmaya başladı.
Bir yanıt yazın