Kartal escort geceleri soğuktu. Denizden gelen rüzgâr, apartmanların arasından geçerken tuzlu bir koku bırakıyordu. Sokak lambalarının koca göt solgun ışıkları, kaldırımlardaki su birikintilerini parlatıyor, şehir sessiz bir yorgunlukla uyuyordu.
Ama Merve için geceler uyumak değil, ayakta kalmak demekti.
Henüz yirmi iki yaşındaydı. Fakat yüzündeki çizgiler, yaşının çok ötesindeydi. Hayat ona erken yüklenmişti. Küçüklüğünden beri Kartal escort arka sokaklarında, nemli duvarların arasında büyümüştü. Babası alkol yüzünden evi terk etmiş, annesi ise yıllarca evlere temizliğe giderek yaşamıştı.
Merve, liseyi yarıda bırakmak zorunda kalmıştı. Çünkü evin kirası, faturalar ve annesinin ilaçları bir şekilde ödenmeliydi.
Bir süre kafede çalıştı. Sabahın erken saatinde işe gidip, gece geç saatlerde dönerdi. Ama kazandığı para hiçbir zaman yetmedi. Annesinin hastalığı güzel fizikli ilerleyince, her şey daha da zorlaştı.
Bir gece, çaresizlik içinde sahilde otururken yanına yaşlı bir kadın oturdu. Kadın, Merve’nin gözlerine uzun uzun baktı.
“Evladım,” dedi, “bazı yolları seçmeyiz… ama bazen o yollar yaşamak için tek çaredir.”
Merve o sözleri unutmamıştı. Günlerce direndi. Ama sonunda, başka çıkış bulamayınca o karanlık yola adım attı.
Artık Kartal escort geceleri onun dünyası olmuştu. İnsanların bakışlarını, yargılarını, sessiz fısıltılarını umursamamayı öğrendi. Ama sabah eve döndüğünde, aynada gördüğü yüzü tanıyamazdı.
Her defasında kendine aynı soruyu sorardı: “Ben kim oldum?”
Bir sabah, güneş doğarken sahile indi. Dalga sesleri arasında bir martının çığlığı duyuldu. Bankta oturan yaşlı bir adam, martılara simit atıyordu. Merve’ye dönüp gülümsedi:
Bir yanıt yazın