Kartal escort soğuk sahil rüzgârı, Deniz’in yüzüne çarpıyordu. Gecenin ilerleyen saatlerinde sokak lambalarının altında duran genç kadın, ellerini montunun içine sıkıştırmış, ayaklarının altındaki çatlak kondom kaldırımlara bakıyordu. Yirmi üç yaşındaydı ama yaşadığı hayat, ona bu yaştan çok daha fazlasını yüklemişti. Kartal escort kalabalığına karışsa bile, aslında kimse onu görmüyor, kimse varlığının farkına varmıyormuş gibi hissediyordu.
Hayat kadını olarak çalışmaya mecbur kalışı, bir tercihten çok bir zorunluluktu. Ailesiyle yıllar önce bağları kopmuş, tek başına ayakta durmaya çalışırken sert siken iş bulamamış, borçlarla ve güvensiz bir çevreyle savaşmıştı. Bu yola sürüklenişini düşünürken içini hâlâ bir sızı kaplar, ama yaptığı şeyi kendine suç gibi yüklememeye çalışırdı. Çünkü biliyordu: Bu, hayatta kalmanın başka bir biçimiydi.
O gece işler pek iyi gitmemişti. Sokakta gezen insanlar daha çok aceleyle evine dönenlerdi; kimse durup ona bakmıyor, kimse sormuyordu “İyi misin?” diye. Deniz, sahile doğru yürümeye karar verdi. Kartal sahilinin dalgaları, her zaman onu sakinleştiren bir ritme sahipti. Denizin sesi, hayatın karmaşasını bir nebze de olsa unuttururdu.
Banklardan birine oturdu. Cebinden küçük, kırık bir not defteri çıkardı. Uzun süredir kimseye anlatamadığı duygularını bu deftere yazıyordu. İçinde hayaller vardı—kimse bilmezdi ama Deniz’in en büyük isteği, küçük bir güzellik salonu açmaktı. İnsanlara bakım yapmayı seviyordu; kendisi çok yorgun olsa da başkalarına dokunmanın iyileştirici bir yanı olduğuna inanıyordu.
Bir süre yazdıktan sonra defteri kapadı. Tam o sırada yanına yaşlı bir kadın geldi. Kartal escort sahilde çay satan tezgâhın sahibi olan bu kadın, Deniz’in ara sıra gelip oturduğunu fark etmişti. “Geceler uzun kızım, üşütme,” diye bir bardak sıcak çay uzattı. Deniz şaşırdı. Bu sıcaklık, bu küçük hareket bile ona bir insan gibi davranıldığını hissettiriyordu.
Bir yanıt yazın